Decyzją Sejmu RP z 2004 roku dzień 2 maja ustanowiono Dniem Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. To święto ma wyrażać szacunek dla symbolu Polski, jakim jest flaga oraz propagować wiedzę o polskiej tożsamości oraz symbolach narodowych.
Dzień Flagi został ustanowiony przez Sejm RP 20 lutego 2004 roku ustawą o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej. Ustawa określa, że barwami Rzeczypospolitej Polskiej są kolory biały i czerwony. Na prostokątnych flagach układa się je w dwóch poziomych, równoległych pasach tej samej szerokości. Górny pas jest koloru białego, a dolny koloru czerwonego. Polskim godłem jest wizerunek białego orła w koronie w czerwonym polu, a hymnem narodowym jest Mazurek Dąbrowskiego.
Wybór daty święta miał dwie przyczyny. Jedna, historyczna, jest związana z tym, że właśnie 2 maja 1945 r. flaga polska została zawieszona w Berlinie na Reichstagu oraz na Kolumnie Zwycięstwa. Druga dotyczy tego, że władze PRL zlikwidowały święto 3 maja: po 1 maja flagi miały być natychmiast zdjęte, by nie doczekały do 3 maja.
Fladze państwowej należy się szacunek. Eksponowana publicznie musi być czysta oraz mieć czytelne barwy – nie może być pomięta lub postrzępiona. Flaga nigdy nie może też dotknąć podłogi, ziemi, bruku lub wody. Flagą również nie oddaje się honorów żadnej osobie, nie pochyla się jej przed żadną inną flagą lub znakiem. Ponadto na fladze państwowej RP nie wolno umieszczać żadnych napisów oraz żadnego rodzaju rysunków. Kodeks karny zawiera przepisy dotyczące ochrony symboli narodowych. Za publiczne znieważenie, uszkodzenie lub usunięcie flagi czy godła grozi grzywna, kara ograniczenia lub pozbawienia wolności.
2 maja to również Dzień Polonii i Polaków za Granicą – to polskie święto obchodzone od 2002 roku, ustanowione przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, z inicjatywy Senatu RP.
Dzień Flagi w trudnym czasie toczącej się wojny na Ukrainie uzmysławia nam wartość i symboliczne znaczenie prostego gestu wywieszenia flagi narodowej i pokazania szacunku dla narodowych symboli.
Sławomir Skowron