82 lata temu wczesnym rankiem 14 czerwca 1940 roku z Placu Dożywocie (dziś Więźniów KL
Auschwitz) na dworzec kolejowy w Tarnowie wyruszyła grupa 728 osób – miejscem ich
przeznaczenia był obóz w Oświęcimiu – Auschwitz. Pochód szedł wyludnionymi ulicami miasta, byli
to sami mężczyźni, w większości więźniowie polityczni, przeważnie młodzi ludzie złapani, gdy
przekraczali granicę, by dołączyć się do wojska polskiego formowanego we Francji, uwięzieni za
działalność konspiracyjną lub przypadkowe ofiary.
Dzień miał być upalny, ale wielu skazańców nosiło ciepłe ubrania, bo aresztowani byli kilka miesięcy
wcześniej. Mieli za sobą brutalne przesłuchania, bicie, poniżenie. Jednak najgorsze wciąż było przed
nimi. W Auschwitz pozbawiono ich nazwisk, wytatuowano numery, zmuszono do wycieńczającej
pracy, bito i głodzono. Z pierwszego transportu ocaleje zaledwie 200 osób.
14 czerwca każdego roku władze i mieszkańcy Tarnowa wspominają tragiczne wydarzenia i oddają
hołd ofiarom w miejscu, skąd wyruszył pierwszy transport i gdzie po wojnie społeczeństwo Tarnowa
postawiło pomnik upamiętniający te tragiczne wydarzenia.